این مقاله با تاثیر مناطق حاشیه نشین در بزهکاری به صورت توصیفی- تحلیلی می باشد و با هدف کنترل، ساماندهی و بهسازی این مناطق در جهت کاهش آسیب های اجتماعی ، دستاورد این مقاله می تواند یادآور این نکته به برنامه ریزان و طراحان شهری باشد که عدم توجه به اصالح بهبود و مناطق حاشیه نشین می تواند خطرات جدی برای کل جامعه در بر داشته باشد. یکی از معضالت جوامع امروزی افزایش جرم و بزهکاری در اشکال گوناگون است. که بخشی از آن زائیده فقر وبیکاری، بحران های اقتصادی، الگوهای نامناسب اجتماعی و بخشی از آن نیز مربوط به مناطق حاشیه نشین می باشد که می توان گفت بیشترین تأثیر را در رفتار و الگوپذیری ساکنین دارد. مناطق حاشین نشین که به صورت بی قاعده در اطراف شهرها توسط خود ساکنین ایجاد شده و فاقد هرگونه طراحی و برنامه ریزی شهری می باشد و اغلب مراکزی برای رشد انواع بزهکاری هستند. برای مبارزه با بزهکاری باید علل ایجاد آن را شناخت تا بتوان با آن مبارزه کرده تا دیگر افراد سالم جامعه تبدیل به بزهکار و بزه دیده نشوند. انجام اینگونه تحقیقات زمینه های شناخت علل بزهکاری افراد را
فراهم می کند و به مسئولین در پیشگیری و مقابله با بزهکاری کمک می کند. شناخت عوامل موثر در بزهکاری از اهمیت باالیی برخوردار است زیرا در حال حاضر سرعت بیشتری گرفته و رو به افزایش است. جرم می تواند یکی از مهم ترین عوامل بازدارنده پیشرفت هر جامعه ای باشد با توجه به شواهد و قرائنی که موجود است اهمیت محل سکونت در پدید آمدن انواع جرم ها نقش بسزایی دارد. بررسی و تجزیه و تحلیل و راهیابی جهت شناخت پیشگیری و زدودن انواع جرم هایی که می تواند در جامعه مخرب و ویرانگر باشد در واقع مصون سازی و بستری برای جامعه سالم خواهد بود.